Wat is er echt gebeurd?
Ah, daar zit hij, aan die koffietafel. Frank de Wit. Perfect. Ik volg hem al weken online. Anderen noemen mijn werk cybercrime, ik noem het business. Voor mijn cliënt, een concurrent van de werkgever van meneer De Wit, is het heel belangrijk dat die deal niet doorgaat.
Gelukkig voor mij heeft meneer De Wit nogal wat persoonlijke gegevens gedeeld op LinkedIn, X en Facebook. Zijn reisplannen bijvoorbeeld, maar ook certificaten en diploma's die persoonlijke informatie bevatten zoals zijn geboortedatum en tweede voornaam. Het was eenvoudig om hem te vinden. Hij post vaak online over zijn reizen, dus het is makkelijk om een patroon te vinden.
Laat ik naast hem gaan zitten. Ik heb een paar grote tassen meegenomen, maar daar zit eigenlijk niets in. Ze zijn alleen voor de afleiding. Ik zal onhandig overkomen, wat mijn acties verklaarbaar maakt. Nog even wachten tot het hier echt druk is, en dan...
Nadat ik me verontschuldig voor het morsen van mijn koffie over zijn laptop, haast meneer De Wit zich om papieren handdoekjes te halen. Tot zover gaat alles volgens plan. Nu moet ik in zijn laptop zien te komen. Zoals verwacht is zijn scherm vergrendeld. Maar daar had ik me op voorbereid. Ik bel de IT-helpdesk van zijn bedrijf en zorg dat ik gestrest klink: "Hallo, het spijt me, mijn naam is Frank de Wit. Ik sta op het punt om in het vliegtuig te stappen, maar ik heb mijn wachtwoord drie keer verkeerd gespeld. Ik heb echt haast! Kun je even snel mijn wachtwoord resetten?"
De helpdeskmedewerker antwoordt: "Natuurlijk Frank, wat is je geboortedatum, even als check?" Ik noem zijn geboortedatum. Ik heb altijd de antwoorden klaar op de meeste standaard beveiligingsvragen. Simpele hacking 101.
"Oké, ik heb je wachtwoord gereset", zegt de behulpzame dame. "Je wordt nu gevraagd om je wachtwoord te wijzigen na de eerste keer inloggen met het volgende wachtwoord (...)."
Na een welgemeend - "Bedankt!" beëindig ik het gesprek.
Nadat ik vanaf het vergrendelscherm verbinding heb gemaakt met de Wi-Fi op het vliegveld, log ik in met het tijdelijke wachtwoord dat zijn helpdeskcollega me zojuist heeft gegeven. Ik maak een willekeurig nieuw wachtwoord aan en dan ben ik binnen. Het eerste wat ik zie is het zakelijke voorstel. Ik open zijn e-mail en stuur alle gerelateerde documenten door naar een anoniem mailadres, zoals mijn opdrachtgever heeft gevraagd.
Ik kijk om me heen, nog geen teken van meneer De Wit. Mooi! Gauw stel ik een zeer ongepaste mail op en stuur die naar de zakenpartner die hij vandaag zou ontmoeten. Hierna zullen ze hem zeker niet meer mogen. Die Oogle deal kan hij op zijn buik schrijven. Dan druk ik op Windows + L om het scherm weer te vergrendelen.
Als meneer De Wit terugkomt met een stapel papieren handdoekjes, doe ik net alsof ik in mijn eigen tas naar tissues zoek... "Het spijt me zo, meneer."
Mijn opdrachtgever zal vandaag heel, heel blij zijn.
Wat ging er mis?
⭐ Laat je laptop niet onbeheerd achter, zelfs niet als hij is vergrendeld.
⭐ Wees voorzichtig met het online delen van gevoelige informatie over werk of klanten.
⭐ Zorg ervoor dat je beveiligingsbeleid voorziet in multifactorauthenticatie (MFA) voor het opnieuw instellen van wachtwoorden.
⭐ Deel online geen persoonlijk identificeerbare informatie, vooral geen gegevens die vaak worden gebruikt in vragen om je identiteit te verifiëren. Voorbeelden zijn: geboortedatum en -plaats, de meisjesnaam van de moeder, het burgerservicenummer, het rijbewijsnummer.